شروع داستانک : یكی از اعضاء دفتر امام نقل كرد: چندی پیش یك خانم ایتالیائی كه شغلش ‍ معلمی، و دینش مسیحیت بود، نامه ای پر مهر و ابراز علاقه شدید به امام خمینی (مدظله العالی) نوشته بود، و همراه آن، یك گردنبند طلا برای حضرت امام فرستاده بود و نوشته بود كه این گردن بند، یادگار آغاز ازدواجم می باشد، از این رو آن را بسیار دوست دارم ، آنرا به نشان علاقه و اشتیاقم نسبت به شما و راهتان، اهداء می كنم .

 مدتی آن را نگهداشتیم و سرانجام با تردید به اینكه امام آن را می پذیرند یا نه ، همراه با ترجمه نامه ، خدمت امام بردیم ، نامه به عرض ایشان رسید و گردنبند را نیز گرفتند و روی میز كه در كنارشان بود گذاردند.

 دو سه روز بعد، اتفاقا دختر بچه دو یا سه ساله ای را آوردند و گفتند پدر این دختر، در جبهه مفقودالاثر شده است . امام وقتی متوجه شدند، فرمودند: او را بیاورید، دخترك را به حضور امام بردند، امام او را روی زانوی خود نشاند و نوازش داد، و آهسته با او سخن گفتند، با اینكه بچه افسرده بود، بالاخره در آغوش امام خندید، آنگاه امام ، احساس نشاط و سبكی كرد، سپس دیدیم امام ، همان گردنبند را كه خانم ایتالیائی فرستاده بود، بر گردن دختر بچه انداختند و در حالی كه دختر بچه از خوشحالی در پوست نمی گنجید از خدمت امام بیرون رفت.